Ik ben sinds afgelopen jaar gedoken in de wereld van familie opstellingen. Hoe systemische last van generaties voor jou toch nog invloed hebben op jouw handelen. En hoe dat meisje in jou hierdoor niet haar volledige eigen bestaan durft te creëren. Niet voor niks dat ik mij als innerlijke kind therapeut richt op het losbreken uit systemische last. Maar hoe werkt dat systeem nou eigenlijk en wat bedoelen we met het lot?
Wat ik zo bijzonder vind aan familie opstellingen is dat je in een ruimte komt met, meestal, totaal onbekende van je. Je gaat in op iemands leven en opeens lijkt de vraaginbreng heel erg op je eigen worstelingen. Je bent nooit voor niks aanwezig, altijd zit er ook een les in voor jou. Soms een kleine, maar regelmatig ook een levens veranderende.
Loyaal zijn aan je ouders
Een thema dat eigenlijk in elke familie opstellingen dag wel een keer naar voren komt is loyaal zijn aan je familiesysteem en de impact die dat heeft op ons eigen leven.
Nou is er natuurlijk helemaal niks mis met je verbonden voelen en liefde hebben voor je ouders en voorouders! Het punt wat wel tot ongezonde dynamieken leidt is wanneer jij voor ze gaat zorgen, bewust of onbewust. Wanneer 1 van je ouders te maken krijgt met emotionele of fysieke pijn voel je dit als kind vaak ontzettend goed aan. Gevolg, je gaat zorgen. Denk aan op je tenen lopen, mama is al zo moe dus ik ga even niet om hulp vragen. Papa kwam zo boos uit zijn werk ik kan mijn emoties vandaag beter voor mezelf houden. Of misschien is er een bepaald gemis bij 1 van je ouders. Hebben zij altijd de zorg gedragen voor hun ouders en neem jij die emotionele pijn van je ouders helemaal over in jouw bestaan.
Jij draagt een stuk zorg, neemt een stuk pijn bij ze weg, vanuit loyaliteit aan je ouders. Zelfs wanneer je geen fijne jeugd hebt gehad bij je ouders is die loyaliteit sterk aanwezig. En dit maakt het stukken moeilijker om het leven te leven zoals jij dat wilt en als de volwassene die je nu bent een gevoel van vrijheid te ervaren.
Het is niet jouw taak
Jij bent als kind niet geboren om voor je ouders te zorgen. Jij hoeft hun pijn niet op te lossen en hun zorgen niet weg te nemen. Je zou als kind vrij moeten kunnen spelen zonder ook maar enige verantwoordelijkheid te voelen over of naar je ouders. Toch doen we dit allemaal, we zijn afhankelijk van de zorg die onze ouders bieden en dus gaan we:
- Onze ouders ontlasten omdat we merken dat ze het zwaar hebben. Emotioneel of fysiek.
- Zorgen voor onze ouders wanneer zij ziek zijn, lichamelijk of psychisch.
- Op onze tenen lopen of heel erg ons best doen wanneer we zien dat de relatie tussen onze ouders niet goed loopt.
- Aandacht vragen in de hoop dat je gezien wordt.
Oke, en nu?
Feit is dus dat jij niet voor je ouders hoeft te zorgen, maar dit wel automatisch gebeurt is vanuit liefde en loyaliteit. Dit doe je waarschijnlijk nu nog, zelfs als je ouders al zijn overleden of je geen contact meer met ze hebt. In onze maatschappij wordt dit zelfs een beetje verwacht. “Als ik geen kinderen krijg, wie zorgt er dan voor mij op mijn oude dag?”.
Het is belangrijk om te onderzoeken op welke vlakken jij zorg draagt voor je ouders en familiesysteem. Op welke manier blijf jij loyaal terwijl het je niet helpt? Dit kun je doen door een familie opstelling of door in gesprek te gaan met een coach of therapeut die kennis heeft van familiesystemen en het innerlijke kind.
Wat je uit liefde hebt gedragen, kun je uit liefde weer teruggeven.
Zij dragen verantwoordelijkheid voor hun leven, jij voor dat van jou.
Het leven dat jij leeft is een gevolg van de keuzes die jij hebt gemaakt.
We lijken het maar lastig te vinden om ergens echt verantwoordelijkheid voor te dragen. Als iets mis gaat wijzen we naar een ander, als iets fantastisch gaat eigenlijk ook. Het leven dat jij leeft is een gevolg van de keuzes die jij hebt gemaakt. Ik hoor je al zuchten, want je hebt helemaal niet gekozen voor die tegenslagen, voor die traumatische ervaring en voor die negativiteit. Klopt, maar je hebt wel gekozen hoe je er mee omgaat. De wond is niet jouw schuld, jouw heling wel jouw verantwoordelijkheid.
Je bent niet gelukkig met waar je nu bent in je leven. Wat weerhoudt je dan om een andere keus te maken? Zijn deze beperkingen er echt of maak jij ze zo groot omdat het eigenlijk ook wel heel makkelijk is om in dat ongelukkige stuk te blijven hangen? Ons lot staat niet vast. Je creëert het zelf. Wanneer je dus de juiste plaats in neemt in je familiesysteem, wanneer je stopt met zorgen voor je ouders en voorouders ga je ook je lot veranderen. En vergeet ook niet: fouten maken brengt je heel veel verder. Als jij nu alle fouten uit je leven terug kon draaien stond jij niet waar jij nu staat.
Hoe loyaal ben jij aan je systeem?
Liefs,
Tessa
tessakamp.com 